Mój typ - róże okrywowe

Wytworne róże Austina, rabatowe, parkowe... O nich mówią i piszą wszyscy. Zdobią więc poradniki i luksusowe magazyny, niczym celebrytki. A o różach okrywowych - cicho sza. Mimo, że kilka z nich zostało nagrodzonych... Oskarem. 

W żadnej innej grupie róż nie można wskazać więcej odmian nagrodzonych oceną ADR - Oskarem świata róż. I nic dziwnego - róże okrywowe (zwane też drobnokrzaczastymi) to jedne z najłatwiejszych w uprawie roślin. Można je śmiało polecić początkującym i leniwym ogrodnikom. W zasadzie dbają o siebie same - są bardzo odporne na choroby, mączniak za nimi nie przepada, podobnie jak czarna plamistość liści. No i kwitną naprawdę długo (od czerwca do późnej jesieni), niektóre nawet dwa razy w sezonie. Do tego są odporne na suszę i mróz (nie trzeba ich okrywać), nie wymagają cięcia ani usuwania przekwitłych kwiatostanów. Jeśli je pozostawimy na gałązkach, jesienią zadyndają koralowe owocki. 

Ale to jeszcze nie koniec zalet róż okrywowych; plątanina ich pędów świetnie zagłusza chwasty, umacnia skarpy, jest mieszkaniem dla drobnych ssaków. A ich kwiaty dostarczają owadom pożywienia przez całe lato. No i nakważniejsze - róże okrywowe są naprawdę piękne! 
Wiem coś o tym - mam w ogrodzie trzy różne odmiany: 'Fairy' o różowych kwiatach, 'Nozomi' o kwiatach białych i jedną cudną różę mającą kwiaty w różnych kolorach na jednym krzaczku (jej zdjęcia zobaczycie na końcu posta). Kupiłam ją kilka lat temu na wystawie "Zieleń to Życie" i niestety nie pamiętam jej nazwy... .  

Róże okrywowe - solo i w grupach

Z róż okrywowych można tworzyć kolorowe kobierce albo też traktować je jak małe róże krzaczaste (ja zastosowałam w ogrodzie to drugie rozwiązanie). Aby uzyskać zwarte kobierce wybierajmy najniższe odmiany i sadźmy je w ilości 2-4 szt./metr kwadratowy. Jeśli zanadto je zagęścimy - będą sobie nawzajem przeszkadzać i mogą zmarnieć. Gdy zaś posadzimy je za rzadko, długo będziemy czekać na efekt.  
Do sadzenia solo wybierajmy odmiany o wzniesionym pokroju. Niskie okazy można też uprawiać w donicach albo traktować jak niskie pnącza okrywające płoty i płotki. 

Róże okrywowe - ach te kolory...

Najbardziej znane odmiany róż okrywowych to czerwonokrwista piękność 'Alpengluehen', jasnożółta "Celina", biało kwitnąca "Ice Meidiland", bursztynowa "Ambersun". Wszystkie są świetne na kobierce. Z wyższych odmian na rabatach sprawdzi się "Pretty Sunrise" o czerwono-żółtych kwiatach. Ja polecam też białą 'Nozomi' i różową 'Fairy'. Róże okrywowe ładnie wyglądają w towarzystwie szałwii, ostróżki, lawendy, czy też gipsówki. 

Róże okrywowe - uprawa w pigule:

Róże okrywowe kochają słońce, ale poradzą sobie też w półcieniu. Zadowolą się każdą glebą (z wyjątkiem wyraźnie piaszczystej lub podmokłej). Najlepiej czują się w glebie o neutralnym lub lekko kwaśnym odczynie: pH 6,5-7,0. Będą wdzięczne za dokarmianie kompostem, obornikiem (co kilka lat) lub nawozami mineralnymi (w marcu i czerwcu). Róże okrywowe podlewamy tylko w czasie suszy - poza tym radzą sobie same. Ważne, żeby nie moczyć przy tym ich liści ani kwiatów.   
Róże okrywowe najlepiej sadzić wczesną wiosną lub jesienią, ale te kupowane w pojemnikach można sadzić przez cały sezon. 

I na koniec kilka fot "mojej" nierozszyfrowanej odmiany. Czy ktoś zna jej nazwę? Byłabym wdzięczna za informację!

Zdjęcia: Clara Johnson, clau.claudiax, Creative Living with Bren Haas, flipsockgrrl, Leonora (Ellie) Enking, Mark Upton, MolecularMuseeb, outdoorPDK, PINKÉ, tesselaarusa, Tina Jemison, Ualani Teale/Flickr, Blogrodowo.blogspot.com